48-72 AYLIK ÇOCUKLARIN KAYGI DÜZEYLERİNİN BABALARIN EBEVEYNLİK STRESİ VE BABA ÇOCUK İLİŞKİSİ DEĞİŞKENLERİ AÇISINDAN İNCELENMESİ

Abstract

Bu araştırmada 48-72 aylık çocukların kaygı düzeylerinin babaların ebeveynlik stresi ve baba çocuk ilişkisi değişkenleri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu 2022 yılında İstanbul ilinde yaşayan tesadüfi olarak seçilen 48-72 aylık çocuğa sahip 300 baba oluşturmaktadır. Araştırmada bağımsız değişkenlerin bağımlı değişken üzerindeki etkisini incelemek üzere ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın verileri “Kişisel Bilgi Formu”, “Okul Öncesi Kaygı Ölçeği”, “Ebeveynlik Stres Ölçeği” ve “Çocuk Ebeveyn İlişki Ölçeği (Baba Formu)” ile toplanmıştır. Elde edilen verilerin normal dağılım göstermesinden kaynaklı olarak farklılaşma testlerinde parametrik testler olan bağımsız örneklemler için t testi ve tek faktörlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Ayrıca araştırmanın bağımlı değişkeni ile bağımsız değişkenleri arasındaki ilişkilerin belirlenmesi amacıyla Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Analizi ve bağımsız değişkenlerin bağımlı değişkeni yordama gücünü belirlemek amacıyla Çoklu Doğrusal Regresyon Analizi yapılmıştır. Araştırma sonucunda babaların mesleği, babaların eğitim durumu, babaların çalıştığı iş ve kurumdan memnuniyet durumu, babaların çalışma durumu, babaların evliliklerini değerlendirme durumu, evlilik süresi, babaların çocuklarıyla günde ortalama birlikte geçirdikleri zaman ve çocuğun cinsiyeti değişkenlerinin çocukların kaygı durumlarında bir farklılaşmaya neden olmadığı; babaların medeni durumları, kendi streslerini değerlendirme durumları ve çocuklarıyla ilişkilerini algılama düzeylerinin çocukların kaygı durumlarında anlamlı bir farklılaşmaya neden olduğu görülmüştür. 48-72 aylık çocukların kaygı düzeyleri ile baba-çocuk ilişkisi arasında zayıf düzeyde pozitif yönde ve ebeveynlik stresi ile orta düzeyde pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca ebeveynlik stresi, baba-çocuk ilişkisi ve bu

ilişkinin uyumsuzluk, çatışma ve olumlu ilişki alt boyutlarının çocukların toplam kaygı, sosyal kaygı, genellenmiş kaygı, ayrılık kaygısı, belirgin korkular düzeylerinin anlamlı bir açıklayıcısı olduğu sonucu ortaya çıkmıştır.