KRİPTO PARALARIN BİLİŞİM YOLUYLA HIRSIZLIK SUÇUNA KONU OLMASI

Abstract

Zamanın bilimsel ve teknolojik gelişmeleri inanılmaz bir biçimde hızlı bir ivme ile artmaya devam etmektedir. Bu gelişim ve değişimler hayatın her alanına sirayet etmekte, özellikle son yıllarda finansal alanlarda kendini fazlasıyla göstermektedir. Bu gelişmelere bağlı olarak, temel çalışma mantığı 90’lı yılların başına dayanan ve bu yıllar itibariyle gelişimini arttırarak devam ettiren, şifreli bloklardan oluşan, verilerin çeşitlenmesi ve kimliklenmesi işlemini gerçekleştirmeye yarayan blokzincir teknolojisi geleneksel finans alanında yepyeni bir çığır açmıştır. Blokzincir teknolojisine dayalı olarak yeni bir ödeme sistemi gelişmiş, alışılmış, geleneksel para özelliklerinin dışında, şu an tüm dünyada bir trilyon doların üzerinde hacmi ve kullanıcı sayısı beş yüz milyon olan, kripto para adıyla yeni bir varlık kavramı gelişmiştir. Merkezi bir otorite veya finansal kuruluş tarafından takip edilmeyen kripto paraların işlem hareketleri anonim şekilde gerçekleşmektedir. Diğer bir ifadeyle transfer edildiği hesap bilinememektedir. Bilişim sistemlerinin suç işlenmesinde sağladığı kolaylıklardan dolayı, bu alan özellikle siber suçlarda yetenekli suç işleme kastı olan kişiler açısından adeta bir cazibe merkezi haline gelmiştir. Kripto paralar denetlenemez olan yapısal özelliklerinden dolayı çok çeşitli suçlarda araç olabilmekte, kamu düzenine ilişkin oldukça sorun yaratabilecek potansiyele sahiptirler. İşlenebilecek suçlardan birisi de tezimize konu olan ve Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-e maddesinde yerini bulmuş Bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle hırsızlık suçudur. Tezimizde kripto para kavramının herhangi bir statüsünün veya yasal tanımının bulunup bulunmadığı irdelenerek, bu suçun konusunu oluşturup oluşturmadığı, kripto paralara yönelik farklı ülkelere ait mevcut yasal düzenlemeler ışığında değerlendirilmek suretiyle tartışılmıştır. Özellikle ülkemizde kripto paralara yönelik tezimiz konusunu içinde barındıran ceza hukuku vi alanı başta olmak üzere farklı hukuk disiplinlerinde yasal düzenleme konusunda oldukça fazla boşluk bulunmaktadır. Yargıda ve öğretide bu hususta görüş ayrılıkları bulunmakla birlikte özellikle ceza hukuku temel ilkelerinden suçta ve cezada kanunilik prensibi gereği kapsayıcı bir yasal düzenlemeye ihtiyaç duyulmaktadır.