PANDEMİ DÖNEMİNDE EVDEN ÇALIŞMA İLE YABANCILAŞMA, DEPRESYON VE ANKSİYETE ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Abstract

Yapılan çalışmada pandemi dönemiyle beraber birçok çalışanın geçmiş olduğu evden çalışma modelinin getirmiş olduğu dezavantajlar incelenmiş, evden çalışma ile yabancılaşma, depresyon ve anksiyete arasındaki ilişki araştırılmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmada Yabancılaşma ölçeği, Beck Depresyon Envanteri, Beck Anksiyete Ölçeği ve araştırmacı tarafından oluşturulan Demografik bilgi formu kullanılmıştır. Araştırmaya katılan katılımcıların 309’u kadın, 91’i erkeklerden oluşmakta olup yüzde 67’si bekar, yüzde 33’ü evlidir. Katılımcıların yüzde 54’ü haftanın en az bir günü evden çalışmaktadır. Katılımcıların yaklaşık yüzde 59’ u evlerinde 0-2 kişi ile kalmaktadır. Elde edilen veriler Pearson Korelasyon Analizi, T-Testi ve ANOVA analizleri doğrultusunda incelenmiştir. Yapılan korelasyon analizi sonucunda doğrultusunda evden çalışma ile yabancılaşma, depresyon ve anksiyete arasında düşük kuvvette negatif yönlü bir ilişki olduğu; yabancılaşma ile depresyon ve anksiyete arasında orta düzey ve pozitif yönlü bir ilişki olduğu bulunmuştur. Cinsiyete göre karşılaştırma yapıldığında kadınların güçsüzlük ve topluma yabancılaşma düzeyleri ile anksiyete düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yüksek çıkmıştır. Medeni duruma göre yapılan karşılaştırmada ise anlamlı bir fark bulunmamıştır. Evden çalışma durumuna göre yapılan karşılaştırmada ise evden çalışmayanların yabancılaşma, depresyon ve anksiyete düzeyleri anlamlı bir şekilde evden çalışanlara göre daha yüksek çıktığı bulunmuştur. Evde yaşanılan kişi sayısına göre karşılaştırma yapıldığında sadece depresyon ve anksiyete düzeylerinde anlamlı bir fark olduğu, var olan farkın da evinde 0-2 kişi ile 6-8 kişi kalanlar arasında olduğu tespit edilmiştir. Yapılan çalışma sonucunda evden çalışma süreci arttıkça yabancılaşma, depresyon ve anksiyete düzeylerinde azalma olduğu tespit edilmiştir.