Özet:
19. yüzyıl sonları Batı Avrupa’da bir kısım yazar, şair, sanatçı tarafından çöküş (dekadans) olarak
adlandırılmaktadır. Bunun sebebi olarak sanat eserinin ve sanatçının giderek mekanikleşen üretim
metotlarına başvurmaları gösterilmektedir. Bilim ve sanat birlikteliğiyle yeni akımlar oluşmakta ve
böylelikle sanatçının toplumdaki konumu yeniden kodlanmaktadır. Tüm bu hareketli yapı içerisinde
bir kısım sanatçı da tüm bu yenilik ile sanatın kökenlerinden koptuğunu böylelikle sanat eserinin
“Aura”sının solmakta olduğunu öne sürmektedirler. Onlar için sanat ne optik bir benzemeyi kendisine
hedef almalı ne de renklerin fizyolojik etkilerini bir bilim adamı hassasiyetiyle araştırmalıdır. Sanatçı,
sanatın ezoterik kökenlerinden hareket eden ve ideali sembolize ederek izleyiciye örtük bir biçimde
sunmalıdır.
Belçikalı Sanatçı Jean Delville’de (1867-1953) bu çağda önemli bir sembolist sanatçı olarak ortaya
çıkar. Bu çalışmada Jean Delville’in eserleri, mensubu olduğu ezoterik topluluklar ve onların düşünce
biçimleri üzerinden açıklanmış, konu ile ilgili referans kaynaklar taranarak sanatçının 19. yüzyıl
sembolizmine katkıları incelenmiştir. Bu çalışmanın ülkemizde Jean Delville üzerine derinlemesine
çalışmalar yapmak isteyen araştırmacılara yol gösterici olması hedeflenmektedir
