YENĠ BĠR SÜRDÜRÜLEBĠLIR KALKINMA MODELI OLAN BIO-CITY’NIN KARġILAġTIRMALI OLARAK ĠNCELENMESI

Abstract

Dinamik olarak geliĢen kentleĢme süreçleri, insanın doğa ile olan bağını giderek zayıflatmaktadır. Kentte yaĢayan insanlar doğal habitatlardan uzak olarak yaĢamakta, bu durum Ģehir sakinlerinin yabancılaĢmasını artırmakta ve doğal ortamda meydana gelen süreçlerin anlaĢılamamasına neden olmaktadır. Kentsel mekanın kullanıcıları, giderek daha fazla doğaya yabancılaĢmıĢ, yapay manzaralar içinde, hem gerçek hem de sanal duvarla çevrili yeni dünyalarda yaĢamlarını sürdürmektedirler. Sosyal, ekonomik ve küresel ekolojik krizin yaĢandığı günümüz dünyasında, doğal çevreden uzak nesillerin gelecekte de büyük problemler ile yüzleĢeceği görülmektedir. Biyofiliye dayanan bir Biyobölge fikrinin yaratılması, sürdürülebilir kalkınma için kentsel alanların güçlü potansiyelini ortaya koyabilecek bir fırsattır. Doğal sistemler ile ekonomi, arasındaki iliĢkiler biyobileĢenler, biyoürünler, biyomühendislik, biyoteknoloji veya biyo-mimarlık gibi yeni terminolojilerin araĢtırılması gerekliliğini ortaya koymuĢtur. Kentlerde kentsel üretim alanında sürdürülebilir kalkınma, egemen aktörlerin spekülatif çıkarlarına hizmet etmektedir. Egemen aktörler esas olarak Ģehrin mevcut dönüĢümlerinden sorumludur. Ekolojik veya akıllı Ģehir teminolojisi özellikle Ģehircilik çalıĢmalarında ve mimarlık literatüründe giderek daha fazla vurgulanan yeni kavramlardır. Eko-projelerin dünya çapında hızla yaygınlaĢması, kentsel dönüĢüm politikasının hızlanmasıyla aynı zamana denk gelmektedir. Biyobölgeselcilik, kentsel ve banliyö bölgelerindeki bitki örtüsünün, özellikle yeĢil alanların yönetimidir. Biyobölgeselcilik, bu alanlardaki tüm ekolojik sistemler ile kullanıcılar arasındaki karmaĢık iliĢkilerin göz önüne alınarak uygun planlama ve tasarım kararlarının verildiği bir yaklaĢımdır. Biyobölgeselcilik, kentlilerin giderek çeĢitlenen ihtiyaçlarını karĢılamak ve bunu vi yaparken sürdürülebilirlik kriterlerine uyumlu kararların alındığı bir çerçeveyi oluĢturmaktadır. Optimum kaynak yönetimi ile biyobölgenin tasarımı, geliĢmiĢ çevre kalitesine, birey ve topluluklar için geniĢ bir hizmet yelpazesine sahip olmalıdır. Böylelikle bireysel ve toplumsal refaha, ülke nüfusunun büyük çoğunluğuna daha sağlıklı ve konforlu bir çevre olanalığı elde etmesine katkı sağlar.