İŞVEREN MARKASI UYGULAMALARININ ÇALIŞANLARIN İŞTEN AYRILMA NİYETİ ÜZERİNE ETKİSİ: İSTANBUL’DAKİ VAKIF ÜNİVERSİTELERİNDE BİR UYGULAMA

Abstract

Çalışan devir oranı (turnover), son yıllarda özellikle kuşak farklılığının da getirdiği bir olgu olarak işletmeler tarafından yönetilmesi zor bir durum haline gelmiştir. Bu durumun neden olduğu yüksek maliyetler nedeniyle örgütler işveren markası gibi uygulamalarla işten ayrılma ve bunun bir öncülü olan işten ayrılma niyetini kontrol altına almaya çalışmaktadırlar. İşten ayrılma niyetine yönelik çalışan eğilimi, eğitim sektöründe nitelikli ve tecrübeli çalışan kaybı açısından da önem taşımaktadır. Örgütlerin başarılı işveren markası uygulamaları ve çalışanların bu konuya ilişkin olumlu algıları işten ayrılma niyetlerini azaltabilecektir. Bu nedenle çalışmanın amacı; algılanan işveren markası uygulamalarının, çalışanların işten ayrılma niyetlerine etkisini belirli bir model çerçevesinde ortaya koymaktır. Bu kapsamda, İstanbul’daki faaliyet gösteren vakıf üniversitelerinde çalışan akademisyen ve idari personel ile yapılan anket çalışması ile kurumlarının uyguladıkları işveren markasına yönelik uygulamalarının işten ayrılma niyetleri üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Araştırmada toplanan veriler SPSS 22 programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Yapılan çoklu regresyon analizi sonucunda İşveren Markası Uygulamaları (İMU) alt boyutlarından Yorumlanan Örgüt Kimliği İmajı ve Algılanan Psikolojik Fayda alt boyutlarının İşten Ayrılma Niyetine (İAN) etki ettiği sonucu elde edilmiştir. Çoklu regresyon modeli ile yapılan analiz sonucunda, toplam olarak işten ayrılma niyetindeki varyansın %48’inin alt boyutlardan etkilendiği sonucuna ulaşılmıştır. Başka bir şekilde ifade etmek gerekirse Yorumlanan Örgüt Kimliği İmajı ve Algılanan Psikolojik Fayda alt boyutlarında bir birimlik farklılığın işten ayrılma niyetinde negatif yönlü değişime sebep olduğu ve bu değişimin %48’inin alt

boyutlarca açıklanabildiği tespit edilmiştir.